Սթիվեն Հոքինգ․ երբ միտքը հաղթում է ֆիզիկական սահմանափակումներին

Կարծես տիեզերքը նրա համար բաց մատյան լիներ, և նա թերթում էր էջերը ամենաթեթև հպումով, նույնիսկ երբ մարմինն իրեն չէր ենթարկվում։

ALS–ը զրկեց նրան քայլելու, խոսելու, ինքնուրույն սնվելու հնարավորությունից, բայց չկարողացավ սահմանափակել նրա մտքերը, գիտելիքի ու տիեզերքի հանդեպ զարմանքը։

Սթիվենը մեզ ցույց տվեց մի պարզ ճշմարտություն․ մեր ուղեղն ու հետաքրքրասիրությունը կարող են անխոնջ լինել, նույնիսկ երբ մարմինը խռովված է։ Նա գրեց, խոսեց մեքենայի միջոցով, ծիծաղեց, պայքարեց ու դարձավ խորհրդանիշ այն բանի, որ համառությունը, գիտելիքը և սիրով լի ցանկությունը կարող են առավել լինել ֆիզիկական սահմանափակումներից։

Նրա գիտական նվաճումները՝ սև խոռոչների, ժամանակի բնույթի և տիեզերքի ծագման մասին տեսությունները, փոխեցին մեր պատկերացումները ոչ միայն ֆիզիկայի, այլև կյանքի մասին։ Բայց նրա թողած ժառանգությունն ավելի խորն է՝ այն ուղերձ է, որ նույնիսկ ամենադժվար պայմաններում մենք կարող ենք պահել սեփական լույսը և կիսել այն աշխարհի հետ։

Մարմինը կարող է թուլանալ, քայլել ու խոսել դադարեցնել, բայց միտքը, հոգին և երազանքը՝ երբեք։

Սթիվեն Հոքինգը ցույց տվեց աշխարհին, որ իրական լույսը ոչ միայն չի մարում, այլ կարող է փայլել ամենամութ պահերին՝ լուսավորելով աշխարհը, ներշնչելով մեզ հավատալ անհնարինին, հուսալքությունը վերածելով անսպառ կարողության, և հիշեցնելով, որ յուրաքանչյուր ակնթարթ հնարավորություն է լուսարձակելու սեփական փայլով՝ այնքան վառ ու անվերջ, որքան տիեզերքն ինքն է։

Մարի ԳՐԳՈՋԱՅԱՆ

Լուսանկարը՝ սոցցանցից

Մեկնաբանություններ